Η αρχική σχεδιαστική φιλοσοφία της διαμόρφωσης του αρχαιολογικού χώρου εστιάζει στην ανάδειξη και προστασία του πολιτιστικού μνημείου και στη διαμόρφωση του περιβάλλοντος χώρου αυτού σε ένα χώρο φιλικό, προσβάσιμο, λειτουργικό, ενταγμένο αρμονικά σε έναν ιδιόκτητο χώρο, προσδίδοντας συνάμα επισημότητα και κύρος στο μνημείο. Στην προσέγγιση αυτή της περιοχής επέμβασης προσπαθούμε να απομονώσουμε οπτικά μερικώς το μνημείο, με σεβασμό στις χρήσεις του ιδιωτικού χώρου αλλά και στην ασφάλεια του ίδιου του αρχαιολογικού χώρου. Το μνημείο, ο άμεσος χώρος αρχαιολογικής ανασκαφής που επιλέγεται να διατηρηθεί ανοιχτός, δεν επιχώνεται, διαμορφώνεται ώστε να είναι επισκέψιμος και στεγάζεται, ενώ ο περιβάλλων χώρος διαμορφώνεται στη λογική ενός σύγχρονου επισκέψιμου χώρου πάρκου, αρχαιολογικού χώρου με παρτέρια, διαμορφώσεις βλάστησης περιμετρικά και επιστρώσεις δαπέδων από φυσικά υλικά.
